درست است که بیماری سرطان بیماری خیلی نجیب و سر به راهی نیست، ولی چند نکته بسیار مهم قابل توجه است؛ یکی این‌که اکثر سرطان‌ها اگر زود تشخیص داده شوند و به درستی درمان شوند، ریشه‌کن می‌شوند و به بیمار فرصت عمر طبیعی می‌دهند. 

علل گوناگونی برای سرطان‌های تیرویید ذکر شده است. نخستین علت، توارث و قضیه باب روز یعنی ژنتیک است. دومین علتی که می‌توان نام برد، مسأله کمبود ید است. ثابت شده است که سرطان‌های تیرویید درنقاطی که کمبود ید وجود دارد، بیشتر است و علت آن را ترشح بیش از حد هورمون محرک سلول‌های اصلی تیرویید که از غده هیپوفیز ترشح می‌شود، می‌دانند. علت سوم، در معرض اشعه هسته‌ای قرارگرفتن افراد است. ثابت شده که در میان افرادی که سال‌ها قبل برای درمان بعضی از بیماری‌ها نظیر کچلی، جوش‌های صورت یا تورم لوزه و لوزه سوم تحت رادیوتراپی (برق گذاشتن) قرار گرفته‌اند، تعداد بیشتری دچار سرطان تیرویید می‌شوند. 

شایع‌ترین و خوش‌عاقبت‌ترین سرطان غده تیرویید، سرطان «پاپیلری» است که حدود ٨٠درصد سرطان‌های تیرویید را تشکیل می‌دهد. تماس با اشعه هسته‌ای بیشتر این نوع سرطان را به وجود می‌آورد. بسته به این‌که این سرطان درچه سنی به وجود آید و در زن یا مرد باشد و اندازه آن در موقع تشخیص چه مقدار باشد، عاقبت آن فرق می‌کند. 

علایم بالینی

این سرطان معمولا به شکل توده‌ای بدون درد در یکی از لوب‌های تیرویید در قسمت جلو و پایین گردن به وجود می‌آید و در لمس کردن سفت‌تر از بافت طبیعی تیرویید است و چنانچه چسبندگی به جایی پیدا نکرده باشد، با حرکت بلع به طرف بالا می‌رود، ولی چنانچه بیماری پیشرفته‌تر باشد، به احشای مجاور چسبندگی پیدا می‌کند و درنتیجه موقع بلع متحرک نخواهد بود و از طرفی دست‌اندازی به احشای مجاور سبب علایمی می‌شود که شایع‌ترین آن درگیری عصب حنجره‌ای و تغییر صداست و پس از آن فشار روی نای که سبب اشکال در تنفس می‌شود و بعد از آن فشار روی مری است که سبب اختلال در بلع می‌شود. از خصوصیات این سرطان این است که بیشتر در محل خود رشد و پیشرفت می‌کند و ممکن است غده‌های لنفاوی گردن را که همراه با عروق اصلی است، مبتلا کند. این سرطان به نقاط دوردست هم می‌تواند دست‌اندازی کند که شایع‌ترین محل‌های انتشار آن ریه و استخوان‌هاست.

مراحل انجام عمل جراحی

شروع آن مشابه مراحل جراحی در گوا‌تر ساده است. اگر به سرطانی بودن تیرویید اطمینان کامل وجود دارد، باید هر دو لوب تیرویید و تنگه آن به‌طور کامل و به نحوی که به پاراتیرویید‌ها یا اعصاب حنجره‌ای صدمه‌ای وارد نشود، برداشته شوند و چنانچه غدد لنفاوی گردن نیز درگیر باشد، غدد لنفاوی طرف درگیر به‌طور کامل همراه با بافت لنفاوی و چربی، بدون صدمه به احشای دیگر نیز برداشته شود. اگر به سرطانی بودن توده مشکوک هستیم، دوحالت ممکن است پیش آید؛ یا در بیمارستان وسیله آسیب‌شناسی سریع وجود دارد یا ندارد. درصورت در دسترس بودن وسایل آسیب‌شناسی سریع لوب درگیر تیرویید را به همراه تنگه آن به‌طور کامل برمی‌داریم و برای آسیب‌شناسی می‌فرستیم و پزشک آسیب‌شناس در زمان حدودا ١۵دقیقه به ما جواب می‌دهد که ضایعه بدخیم، خوش‌خیم یا غیرقابل قضاوت است. درصورت گزارش بدخیمی، لوب دیگر تیرویید نیز به‌طور کامل برداشته و عمل تمام می‌شود. درصورت گزارش خوش‌خیمی یا غیرقابل قضاوت، به لوب دیگر دست نمی‌زنیم و عمل درهمین مرحله تمام می‌شود و باید منتظر جواب دایمی و قطعی بود که معمولا چند روز طول می‌کشد. 

عوارض عمل

همان عوارضی است که در گوا‌تر ساده ذکر شد، امکان بروز آن در بیماران سرطانی به علت وسعت عمل بیشتر خواهد بود. پس از عمل به علت نداشتن بافت تیرویید بیمار باید هورمون تیرویید را به‌طور خوراکی در طول عمر مصرف کند، وگرنه دچار علایم کم‌کاری تیرویید می‌شود. این بیماران از نظر انتشار بیماری به نقاط دوردست یا باقی‌ماندن نسج تیرویید در گردن باید با اسکن ید رادیواکتیو بررسی شوند و برای انجام این کار حدود سه هفته پس از عمل نباید هورمون تیرویید مصرف شود تا که قسمت‌های باقی‌مانده فعال شده و ید رادیواکتیو را به خود جذب کنند.